30 stycznia 1941 r. ponad 1400 mieszkańców Pruszkowa pochodzenia żydowskiego zostało przetransportowanych z pruszkowskiego getta na teren warsztatów kolejowych, a stamtąd do warszawskiego getta. Ogromna większość z nich zginęła później w komorach gazowych obozu zagłady w Treblince. Przeżyło zaledwie około 200 osób. Wszystkich, którzy chcieliby razem z nami upamiętnić losy pruszkowskich Żydów, zapraszamy w niedzielę, 30 stycznia, o godz. 17 na placyk między ul. Prusa i Wojska Polskiego (wejście przesmykiem przy ul. Prusa między numerami 38 i 40), gdzie przed wojną mieściła się pruszkowska bożnica i mykwa. Wydarzenie organizują wspólnie: Marian Skwara, Książnica Pruszkowska i Muzeum Dulag 121.

„W czwartek 30 stycznia 1941 roku o ósmej rano, kiedy wszyscy żydowscy mieszkańcy od najstarszego do najmłodszego znajdowali się już na ulicy, przyjechały pierwsze ciężarówki i zabrały pierwszy transport kobiet, dzieci i starszych mężczyzn, po czym odprowadzono ich do warsztatów, gdzie odbywała się kąpiel i dezynfekcja żydowskich wysiedleńców z Pruszkowa. Do czwartej popołudniu trwał przewóz wszystkich ludzi i bagażu. Tymczasem zdarzył się bardzo wstydliwy incydent podczas kąpieli. Otóż grupa żołnierzy wdarła się do wagonu, w którym odbywała się parówka, i nie dość, że pewnej części żydowskich kobiet i dziewcząt ogolono całkowicie włosy, to w dodatku zmuszono je, aby dały się sfotografować. Następnie, gdy władze się przekonały, że nie sposób wszystkich poddać parówce i kąpieli, wsadzono wszystkich ludzi do specjalnego pociągu i przewieziono do Warszawy. Podróż trwała prawie cztery godziny i w końcu o dziewiątej wieczorem pociąg przybył do Warszawy na Dworzec Gdański.”
(Archiwum Ringelbluma, „Sefer Pruszków. Księga pamięci Pruszkowa, Nadarzyna i okolic”, Książnica Pruszkowska 2016).

Komitet organizacyjny:
Marian Skwara – znawca dziejów Pruszkowa, autor „Pruszkowscy Żydzi. Sześć dekad zamkniętych Zagładą”
Grzegorz Zegadło – dyrektor Książnicy Pruszkowskiej
Małgorzata Bojanowska – dyrektor Muzeum Dulag 121