Gościem audycji jest Wanda Łabuzińska, urodzona w 1932 roku, była więźniarka obozu Dulag 121. W pierwszej części audycji opowiada o losach swojej rodziny w okupowanej Polsce, a także o dramatycznych przeżyciach z Powstania Warszawskiego. Przed wybuchem II wojny światowej Wanda Łabuzińska wraz z rodzicami mieszkała w Gdyni. W sierpniu 1939 roku – szukając bezpieczniejszego miejsca w obliczu zbliżającej się wojny – przyjechała wraz z matką Heleną do Warszawy. Zamieszkały u Franciszki Liszewskiej, matki Pani Heleny, przy ul. Litewskiej. W ramach represji po zamachu na Frantza Kutscherę rodzina została, wraz z mieszkańcami okolicznych ulic, wygnana z mieszkań. Wybuch Powstania Warszawskiego zastał Wandę Łabuzińską przy ulicy Koszykowej. 4 sierpnia Wanda Łabuzińska z matką, babcią i kuzynką – Hanną Hofman zostały wygnane z kamienicy i popędzone pod Kasyno przy Alei Szucha. W czasie kolejnych dni miały miejsce dwie selekcje, w konsekwencji których rodzina została rozdzielona, a Franciszka Liszewska i Hanna Hoffman znalazły się  w grupie cywilów wziętych jako zakładnicy przez niemiecki Wehrmacht. 1 września Wanda Łabuzińska wraz z matką zostały wypędzone z walczącej Warszawy i pognane do obozu przejściowego w Pruszkowie.

W drugiej części audycji Łabuzińska Wanda opowiada o pobycie w obozie Dulag 121 i dalszych losach swojej rodziny. W Pruszkowskim obozie spędziła z matką około dwóch tygodni. Spotkała tam swojego wujka – Józefa Jędrzejewskiego. Został on wysłany do KL Neuengamme, gdzie zginął. Wanda Łabuzińska z matką bydlęcymi wagonami zostały wysłane do Końskich, a następnie do Tomaszowa Mazowieckiego, gdzie doczekały końca wojny.