Janusz Kahl (ur. 1927, zm. 2016) – wiceprezes koła działającego przy Polskim Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych oraz wiceprezydent Międzynarodowego Komitetu Więźniów Obozu Neuengamme, z zawodu pianista i akompaniator. Część swojego życia poświecił na odszukanie i udokumentowanie polskich więźniów obozu Neuengamme. W pierwszej części audycji w radiu Bogoria Janusz Kahl opowiada o wojennych losach swojej rodziny. Podczas Powstania Warszawskiego został wraz z rodzicami – Zofią i Wilhelmem Kahl – wygnany z domu na warszawskiej Ochocie. Noc rodzina spędziła na Zieleniaku, a następnie została przewieziona pociągami z Dworca Zachodniego do obozu przejściowego w Pruszkowie. Stamtąd Zofia i Wilhelm Kahl wraz synem zostali skierowani do obozu Sachsenhausen. Tam podczas selekcji rodzina została rozdzielona – matka Pana Kahla pojechała do Ravensbrück, natomiast 17-letni Janusz Kahl wraz z ojcem zostali osadzeni w Sachsenhausen, a następnie wysłani do Neuengamme.

W drugiej części audycji Pan Kahl opowiada o mordach dokonywanych na więźniach obozu Neuengamme w ostatnich dniach wojny. Sam podczas ewakuacji obozu został skierowany do pociągu i wieziony w stronę portu w Lubece. Nie dotarł jednak na miejsce przeznaczenia – pociąg stanął. Dzięki temu się uratował, bowiem statki z więźniami wypływające w morze z portu w Lubece zostały zbombardowane, a większość więźniów zginęła. Podczas wizyty w Muzeum Dulag 121 Janusz Kahl wpisał nazwę KL Neuengamme na ścianie Muzeum, gdzie wypisane są, dla upamiętnienia, nazwy miejscowości, do których trafiali więźniowie obozu Dulag 121.