1839

11 kwietnia 1839 r. namiestnik cara Iwan Paskiewicz wyraził zgodę na powstanie spółki akcyjnej Towarzystwa Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Na jej czele stanęli przedsiębiorca hrabia Tomasz Łubieński (1784-1870) oraz jeden z pionierów polskiego przemysłu Piotr Antoni Steinkeller (1799-1854). Początki były trudne. Towarzystwo, które zaczęło działać w 1840 r., wyemitowało akcje, jednak nie cieszyły się one dużym powodzeniem. Plan poprowadzenia linii kolejowej z Warszawy do Krakowa, czyli do granicy Królestwa z Cesarstwem Austrii było pionierskie, a więc też ryzykowne. Do tego stopnia, że w 1842 r. Towarzystwo zostało rozwiązane, a w 1843 r. prace przejął Zarząd Budowy Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Już jesienią następnego roku pociąg z Namiestnikiem Królestwa ruszył z Dworca Wiedeńskiego w Warszawie do Pruszkowa, który zyskał trwałe miejsce na mapach drugiej połowy XIX w. jako pierwsza stacja kolejowa na linii drogi żelaznej z Warszawy do Wiednia.

1924

11 kwietnia 1924 roku Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej pod numerem rejestrowym 1 zarejestrował znak towarowy Pruszkowskiej Fabryki Ultramaryny Sommer & Nower, co wiemy z miesięcznika „Wiadomości Urzędu Patentowego” (Rok I, zeszyt 1. – Maj 1924). 11 kwietnia 1924 r. znak został zarejestrowany, zaś zgłoszony został już 25 lipca 1918 r. Razem ze znaną winietą przedstawiającą lwa, Fabryka zarejestrowała wówczas jako znaki handlowe wizerunki leżącego jelenia oraz czapli.