1888

17 lipca 1888 roku odbyła się uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę tworkowskiego szpitala. Stanisław Bucelski w monografii „Dzieje budowy zakładu dla obłąkanych w Królestwie Polskiem oraz stan obecny szpitala w Tworkach” („Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego w Warszawie” 1906, z. 1, s. 65) pisał:

17 (5) lipca odbyła się uroczystość założenia kamienia węgielnego i poświęcenia fundamentów. Obrządku religijnego dokonał ks. Łypacewicz, kapelan szpitala Dzieciątka Jezus, poczem w środkowym filarze fundamentów pod dom administracyjny zamurowano akt erekcyjny, skreślony stylem kancelaryjnym w języku rosyjskim. Dokument ten w dosłownem tłomaczeniu brzmi jak następuje: „Za szczęśliwego panowania Jego Cesarskiej Mości Cesarza Wszechrosyi Aleksandra III Aleksandrowicza; podczas zarządu Krajem Przywiślańskim członka Rady Państwa, generała kawaleryi, generała adjutanta Józefa Włodzimierzowicza Hurko, za czasów przewodniczenia Warszawskiej Radzie Miejskiej Dobroczynności publicznej, sztabu jeneralnego, jenerał porucznika barona Mikołaja Mikołajewicza Medema, 5 lipca 1888 r. założono kamień węgielny pod ten Warszawski Dom dla obłąkanych we wsi Tworkach, wznoszony kosztem Rządu przez specyalnie Najwyżej zatwierdzony komitet budowy, składający się pod przewodnictwem radcy tajnego Bazylego Bazylewicza Wiłujewa, z członków inżyniera generała majora Dymitra Pawłowicza Palicyna, rzeczywistego radcy stanu Jozefa Jozefowicza Styczakowskiego, radcy kolegialnego Dymitra Bazylewicza Pankowa, doktora medycyny radcy dworu Włodzimierza Mikołajewicza Chardina, budowniczego inżyniera architekta radcy stanu Dymitra Mikołajewicza Oswalda i architekta Józefa Antonowicza Dziekońskiego“.