1923

9 grudnia 1923 roku odbyła się w Pruszkowie uroczystość poświęcenia kościoła św. Kazimierza. 10 grudnia „Kurjer Poranny” (nr 337) donosił:

Pruszków obchodził wczoraj doniosłą w dziejach swego rozwoju uroczystość, a mianowicie poświecenie nowego kościoła katolickiego pod wezwaniem św. Kazimierza (na cześć patrona ks. biskupa Kazimierza Ruszkiewicza). Starania o wzniesienie świątyni rozpoczęto jeszcze w 1900 roku. Plan powstał w 1902 r. Hr. A. Potulicki ofiarował plac, piasek, 100.000 sztuk cegły bezinteresownie oraz miljon cegieł po zniżonej cenie. Na zebraniu organizacyjnym 223 osoby zadeklarowały 3840 rb. Komitet przystąpił do zbierania ofiar, co trwało kilka lat, aż dopiero na wiosnę w 1907 r. wyłoniono komitet budowy kościoła w osobach: hr. Potulickiego, inż. St. Majewskiego, p. Syferta i p. Bielawskiego. Komitet ten, rozporządzając sumą 12,000 rb., rozpoczął pierwszą sesję robót, a mianowicie fundamenty i mury części głównej kościoła do wysokości 5 metrów. Dnia 6 lipca 1907 roku, ks. Szczucki, proboszcz żbikowski, dokonał poświęcenia placu i wtedy rozpoczęto budowę. Na wiosnę w 1914 roku ks. biskup Buszkiewicz, sufragan warszawski, poświecił kamień węgielny Pracownicy fabryki Teichfelda ofiarowali kościołowi dzwon. Wybuch wojny, a następnie bitwa pod Pruszkowem, spowodowała poważne uszkodzenie murów kościoła. Dopiero po wojnie można było pomyśleć o naprawie szkód i przystąpieniu do dalsze, budowy. Obecnie wspaniała świątynia w stylu gotyckim została doprowadzona do takiego stadjum robót, że już mogą się w niej odprawiać nabożeństwa, dotychczas odprawiane w ciasnej, prowizorycznej kaplicy. Na wczorajszą uroczystość przyjechał ks. kardynał Aleksander Kakowski i wprost z dworca udał się do kaplicy drewnianej. Z kaplicy wyruszyła procesja do nowego kościoła, gdzie kardynał Kakowski dokonał poświęcenia, poczem wygłosił odpowiednią przemowę do parafjan szczelnie zapełniających świątynię. W nabożeństwie, odprawionem przez ks. kard. Kakowskiego, w asystencji dwóch księży, wygłosił kazanie ks. Woźniak, prałat z Kutna. W uroczystości wzięli udział:wojewoda warszawski, n. Sołtan, zastępca starosty p. Słowik, cały komitet budowy, zarząd miasta i t. p. Porządek utrzymywała straż ogniowa z prezesem jej p. Bielawskim oraz policja z komendantem p. Podgórskim i komendantem policji państw, pow. warsz., p. Sarneckim.

1927

9 grudnia 1927 r. w pałacyku „Sokoła” nastąpiło otwarcie kina „Znicz”. Dziennikarz „Echa Pruszkowskiego” (z 18 XII 1927 r.) komentował:

Najbardziej ruchliwa i żywotna organizacja na naszym terenie jaką jest Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” nie zasypia na laurach, mając własną ładną siedzibę, nie zasklepia się jedynie w ciasnych ramach wychowanie fizycznego, lecz dbając o kulturalną rozrywkę przede wszystkiem swych członków i miłośników – otworzyło w dniu 9 grudnia kino „Znicz” w gmachu własnym. Dotychczas kino w Pruszkowie smutny żywot wiodło; jedynie w ostatnich miesiącach kino „Lutnia” prowadzone przez nowych nabywców, zostało postawione na odpowiednim poziomie, nie mogło służyć dla wszystkich. Siedziba „Sokoła” w centrum miasta, blisko stacji jest wymarzonem miejscem na kino. Obszerna sala, mieszcząca powyżej 200 miejsc siedzących, odpowiednio przystosowana do nowych potrzeb, orkiestra pod dyrekcją p. Zagórskiego oto atuty, któremi nie trudno wygrać publiczność, jeśli filmy będą dobre.