Pragniemy upamiętnić wszystkie osoby, które znalazły się w obozie przejściowym w Pruszkowie i jego filiach między 6 sierpnia 1944 a 16 stycznia 1945, a także tych, którzy nieśli im pomoc, udzielając materialnego, medycznego bądź duchowego wsparcia. Jeśli posiadasz informacje o więźniach obozu lub osobach pomagających, pomóż nam uzupełnić Listę Pamięci.
1896
DrogaWarszawa/Dulag 121/Piotrków Trybunalski
1924
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Auschwitz
1923
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Auschwitz
1894
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Auschwitz/KL Flossenbürg
1893
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Auschwitz/...
1920
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Auschwitz
1904
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Auschwitz/...
1925
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Stutthof
1919
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Stutthof
1919
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Stutthof/KL Neuengamme
1921
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Auschwitz/KL Mauthausen (†)
1897
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Stutthof
1891
DrogaWarszawa/Dulag 121/Rajsko Duże, gm. Rozprza
Warszawa-Wola/Dulag 121/KL Buchenwald
1936
DrogaWarszawa/Dulag 121/Rajsko Duże, gm. Rozprza
1922
DrogaWarszawa-Wola/Dulag 121/III Rzesza
1873
DrogaWarszawa/Dulag 121/Raków, gm. Uszczyn
1935
DrogaWarszawa/Dulag 121/Rajsko Duże, gm. Rozprza
1906
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Auschwitz/KL Mauthausen
1939
DrogaWarszawa-Mokotów/Dulag 121/Rawa Wyźna
OpisStanisława i Tomasz Michalkiewiczowie oraz ich synek Jaś zostali złapani przez Niemców po upadku Mokotowa 27 września 1944 roku w czasie Powstania Warszawskiego. W obozie w Pruszkowie rodzina przebywała w hali nr 6, a po przeprowadzonej segregacji Tomasz Michalkiewicz został oddzielony od rodziny i wraz z innymi mężczyznami został zabrany w nieznane rodzinie miejsce. Stanisława Michalkiewicz i jej syn Jan zostali wywiezieni do Rawy Wyźnej, w późniejszym okresie przebywali również w Jeleniej Górze i Łodzi. O losie Tomasza Michalkiewicza rodzina dowiedziała się z listów pisanych przez niego po niemiecku z KL Stutthof (T. Michalkiewicz znał j. niemiecki). Korespondencja ta była wysyłana przez niego do Grodziska Wielkopolskiego, gdzie mieszkał jego brat z rodziną. Listy były adresowane do żony brata, która posługiwała się j. niemieckim. Rodzina wysyłała Tomaszowi Michalkiewiczowi różne produkty spożywcze oraz papierosy. Z korespondencji wiadomo, że pracował w stoczni w Gdańsku przy budowie niemieckich łodzi podwodnych (przed wojną zdobył wykształcenie inżyniera mechanika). Podczas ewakuacji KL Stutthof w styczniu 1945 r. T. Michalkiewicz zachorował na tyfus. Zmarł w Kopenhadze w Danii i tam został pochowany.
1918
DrogaWarszawa/Dulag 121/KL Auschwitz
Warszawa-Mokotów/Dulag 121/Rawa Wyźna
OpisStanisława i Tomasz Michalkiewiczowie oraz ich synek Jaś zostali złapani przez Niemców po upadku Mokotowa 27 września 1944 roku w czasie Powstania Warszawskiego. W obozie w Pruszkowie rodzina przebywała w hali nr 6, a po przeprowadzonej segregacji Tomasz Michalkiewicz został oddzielony od rodziny i wraz z innymi mężczyznami został zabrany w nieznane rodzinie miejsce. Stanisława Michalkiewicz i jej syn Jan zostali wywiezieni do Rawy Wyźnej, w późniejszym okresie przebywali również w Jeleniej Górze i Łodzi. O losie Tomasza Michalkiewicza rodzina dowiedziała się z listów pisanych przez niego po niemiecku z KL Stutthof (T. Michalkiewicz znał j. niemiecki). Korespondencja ta była wysyłana przez niego do Grodziska Wielkopolskiego, gdzie mieszkał jego brat z rodziną. Listy były adresowane do żony brata, która posługiwała się j. niemieckim. Rodzina wysyłała Tomaszowi Michalkiewiczowi różne produkty spożywcze oraz papierosy. Z korespondencji wiadomo, że pracował w stoczni w Gdańsku przy budowie niemieckich łodzi podwodnych (przed wojną zdobył wykształcenie inżyniera mechanika). Podczas ewakuacji KL Stutthof w styczniu 1945 r. T. Michalkiewicz zachorował na tyfus. Zmarł w Kopenhadze w Danii i tam został pochowany.
Warszawa-Mokotów/Dulag 121/Rawa Wyżna
1906
DrogaWarszawa-Mokotów/Dulag 121/Stutthof
1906
DrogaWarszawa-Mokotów/Dulag 121/KL Stutthof
OpisStanisława i Tomasz Michalkiewiczowie oraz ich synek Jaś zostali złapani przez Niemców po upadku Mokotowa 27 września 1944 roku w czasie Powstania Warszawskiego. W obozie w Pruszkowie rodzina przebywała w hali nr 6, a po przeprowadzonej segregacji Tomasz Michalkiewicz został oddzielony od rodziny i wraz z innymi mężczyznami został zabrany w nieznane rodzinie miejsce. Stanisława Michalkiewicz i jej syn Jan zostali wywiezieni do Rawy Wyźnej, w późniejszym okresie przebywali również w Jeleniej Górze i Łodzi. O losie Tomasza Michalkiewicza rodzina dowiedziała się z listów pisanych przez niego po niemiecku z KL Stutthof (T. Michalkiewicz znał j. niemiecki). Korespondencja ta była wysyłana przez niego do Grodziska Wielkopolskiego, gdzie mieszkał jego brat z rodziną. Listy były adresowane do żony brata, która posługiwała się j. niemieckim. Rodzina wysyłała Tomaszowi Michalkiewiczowi różne produkty spożywcze oraz papierosy. Z korespondencji wiadomo, że pracował w stoczni w Gdańsku przy budowie niemieckich łodzi podwodnych (przed wojną zdobył wykształcenie inżyniera mechanika). Podczas ewakuacji KL Stutthof w styczniu 1945 r. T. Michalkiewicz zachorował na tyfus. Zmarł w Kopenhadze w Danii i tam został pochowany.
1890
DrogaWarszawa/Dulag 121/Piotrków Trybunalski
1876
DrogaWarszawa/Dulag 121/Lubienin, gm. Łęczno
1894
DrogaWarszawa/Dulag 121/Piotrków Trybunalski
1921
DrogaWarszawa-Wola/Dulag 121/(U)
1930
DrogaWarszawa/Dulag 121/Piotrków Trybunalski
